The Johnny Tillotson story

Ο Johnny Tillotson γεννήθηκε στις 20 Απριλίου 1939, στο Τζάκσονβιλ της Φλόριντα των ΗΠΑ. Ο πατέρας του ήταν ένας disc jockey της μουσικής country και ο ίδιος ο Johnny εμφανιζόταν στο τοπικό ραδιόφωνο από την ηλικία των εννέα. Οι γονείς του τον ενθάρρυναν δίνοντάς του μια κιθάρα, και επηρεάστηκε από τους καουμπόηδες τραγουδιστές (Gene Autry, Roy Rogers) και τον θρύλο της country Hank Williams.   

Εμφανίζονταν τακτικά στην τηλεοπτική εκπομπή του Tom Dowdy, όπου συναντήθηκε με τον Archie Bleyer, ιδιοκτήτη της Cadence Records. Το πρώτο του single, το 1958, ηχογραφήθηκε ενώ ολοκλήρωνε το πτυχίο του στη δημοσιογραφία και τις επικοινωνίες και ήταν η εφηβική μπαλάντα «Dreamy Eyes» και το «Well, I'm Your Man». Αν και οι ρίζες του ήταν στην country, ενθαρρύνθηκε να αναβιώσει τις γνωστές R&B μπαλάντες «Never Let Me Go», «Pledging My Love» και «Earth Angel». 

Το 1960 κυκλοφόρησε την κλασική εφηβική μπαλάντα «Poetry In Motion», η οποία ήταν η μεγαλύτερη επιτυχία του, καθώς ανέβηκε στο νούμερο 2 στις ΗΠΑ και νούμερο 1 στο Ηνωμένο Βασίλειο. Η δεύτερη πλευρά, το «Princess, Princess», ήταν και αυτό δημοφιλές. Το επόμενο, το «Jimmy's Girl», ήταν λιγότερο επιτυχημένο, αλλά πήγε μέχρι το νούμερο 3 στις ΗΠΑ με το «It Keeps Right On A-Hurtin», μια country μπαλάντα της χώρας που ερμήνευσαν πολλοί τραγουδιστές, μεταξύ των οποίων και ο Elvis Presley.

Το παιδικό πρόσωπο του Tillotson και η αδύνατη σιλουέτα του τον έκαναν ιδανικό teen-idol στις αρχές της δεκαετίας του '60. Λάτρης της country γνώρισε περαιτέρω επιτυχία αναβιώνοντας country τραγούδια όπως «Send Me The Pillow You Dream On» και «I Can’t Help It (If I’m Still In Love With You)». 

Στην ταινία "Just For Fun" τραγούδησε «Judy, Judy, Judy», το οποίο έγραψε με τον Doc Pomus και τον Mort Shuman. Η μπαλάντα του "You Never Can Stop Me Loving You" ήταν κορυφαία επιτυχία στις ΗΠΑ, αλλά η ερμηνεία του από τον Kenny Lynch προτιμήθηκε από το κοινό στην Μ. Βρετανία. 

Η θητεία του στον αμερικανικό στρατό εμπόδισε τον Tillotson να εκμεταλλευτεί την επιτυχία του, αλλά όταν υπέγραψε με την MGM Records ήταν αποφασισμένος να γίνει καλλιτέχνης της country. Το “Talk Back Trembling Lips' ήταν χιτ, αλλά τα επόμενα - 'Worried Guy', 'I Rise, I Fall', 'Heartaches By The Number' – έφτασαν μόνο μέχρι το Top 40. 

Ο Tillotson μετακόμισε στην Καλιφόρνια το 1968, και κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 70 ηχογράφησε  για τις εταιρίες Ampex, Buddah Records και United Artists Records. Το 1966 εμφανίστηκε στην κωμωδία “The Fat Spy” με την Jayne Mansfield. 

Το 1991 έχασε την κόρη του σε τροχαίο, κάτι που του στοίχισε πολύ. Μετά από απουσία πολλών χρόνων το 2010, κυκλοφόρησε το "Not Enough", το οποίο ήταν ένα αφιέρωμα στον στρατό, την αστυνομία και την πυροσβεστική των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο δίσκος πήγε πολύ καλά. Συνεχίζει να γράφει και να εμφανίζεται σε συναυλίες.

The Martha and the Vandellas story

Οι Martha and the Vandellas ήταν ένα γυναικείο vocal συγκρότημα από το Detroit του Michigan των ΗΠΑ, που ήταν δημοφιλές τη δεκαετία του 1960. Δημιουργήθηκε το 1957 από τις φίλες Annette Beard, Rosalind Ashford και Gloria Williams, και αργότερα προστέθηκε η Martha Reeves, η οποία έγινε η lead τραγουδίστρια του συγκροτήματος μετά την αποχώρηση της Williams το 1962. Όλες οι επιτυχίες των Martha and the Vandellas έγιναν με την Motown. 

Από την αρχή, η φωνή της Martha Reeves είχε μια γήινη, άμεση ποιότητα που την διέκρινε από άλλες τραγουδίστριες της Motown, συνδυάζοντας στοιχεία gospel και rhythm & blues.

Μαζί με τις Vandellas, η Reeves ηχογράφησε μια σειρά από singles στα μέσα της δεκαετίας του ‘60, μεταξύ των οποίων το θεωρούμενο και «εθνικός ύμνος» της Motown, το "Dancing in the Street", καθώς και χορευτικές επιτυχίες όπως το "Love Is Like a Heat Wave", “Nowhere to Run” και “Jimmy Mack”.

Η γεννημένη στις 18 Ιουλίου 1941 και το μεγαλύτερο από έντεκα παιδιά, Reeves άρχισε να τραγουδάει με τις Del-Phis, ένα γυναικείο συγκρότημα, το 1960. Ανακαλύφθηκε το 1961 στο διάσημο Twenty Grand Club του Ντιτρόιτ, όπου άνθρωπος της Motown, ο Mickey Stevenson, άκουσε την ερμηνεία της. Προσκλήθηκε να πάει στην Motown όπου αρχικά, τραγουδούσε background για τον Marvin Gaye. Ωστόσο, ο ιδρυτής της Motown, Berry Gordy, σύντομα προσέφερε στο συγκρότημα της Reeves ένα δικό του συμβόλαιο.

Το τρίο είχε την πρώτη του επιτυχία με το "Come and Get These Memories" του Holland-Dozier-Holland, αλλά ήταν το ακαταμάχητο "Heat Wave" που έκανε τη Martha και τις Vandellas ένα από τα hot ονόματα της Motown το καλοκαίρι του 1963. Ένας άλλο τραγούδι, το “Dancing in the Street” - που γράφτηκε από τον Mickey Stevenson, τον Marvin Gaye και τον Ivy Joe Hunter - έφτασε το 1964, στο νούμερο δύο στη μέση της «βρετανικής εισβολής».

Οι Martha and the Vandellas ηχογράφησαν σε όλη τη δεκαετία του '60 για την Gordy της Motown, είκοσι τέσσερις επιτυχίες R & B και έγιναν ένα από τα πιο επιτυχημένα ονόματα της εταιρείας. Ως γυναίκες καλλιτέχνιδες της Motown, τις πέρασε μόνο η Diana Ross και οι Supremes, με τις οποίες συναγωνίζονταν σε φήμη. Όταν η εταιρεία μετακόμισε δυτικά το 1971, οι δρόμοι των Martha and the Vandellas και της Motown χώρισαν. Πραγματοποίησαν μια αποχαιρετιστήρια συναυλία στο Ντιτρόιτ και η Reeves ξεκίνησε σόλο καριέρα το 1974. Επανασυνδέθηκαν προς το τέλος της δεκαετίας του '70 και πήραν κάποια προβολή το 1983 λόγω της τηλεοπτικής εκπομπής για την 25^η επέτειο της Motown. Συνεχίζουν να παίζουν.